جعفر شهری در این کتاب به ضرب المثل های تهرانی پرداخته است. او در مقدمه کتاب گفته است: مطالب کتاب به سه قسمت می باشد. قسمی اصیل، یعنی آن هایی که متولد تهران و وسیله ی خود تهرانی ها ساخته شده است. دوم آن هایی که از اطراف داخلشان شده مطابق با ذوق تهرانی ها داشته سجل تهرانی شدن گرفته اند، در دو علامت و نشان، اولی در لغو و ناپسند و آن هایی که رو به اسافل و ورود و صدور به آن ها داشته باشند. دومی آن هایی که میان هزل وجد بوده، کمتر نظر به قبایح می کنند و این که هر دو به بیان محاوره، به همان گونه که در گفت وشنید عوام می آید می باشد و سوم آن ها که کتابی و ادیبانه بود، توسط اهالی علم و کتاب، امثال نقال ها و سخنورها و اهل منبر و تعزیه خوان ها و نوحه خوان ها و شعرا و متشاعران، به همان طرز بیان کتابی که از ایشان رسیده بود.