هم چنان که این را می نویسم بودن کتابی نانوشتنی را درک می کنم؛ کتابی که از خاطره ها پر شده و متعلق به آن هایی است که آن خاطره ها را به اشتراک در میان خودشان تقسیم کرده اند. این کتاب همان لوح مکتومی است که به درازی شب ها و داستان های پیش از خواب و جدایی ها و بازدیدارها، موقعیت های خاص با بچه ها، خانواده، صمیمی ترین دوست است و همه ی این ها خاطره هایی است که نه دیدنی برای چشم های دیگر است و نه شنیدنی برای گوش های دیگر.