تحمل کردن یعنی قرار گرفتن در موقعیتی غیر متعارف که خوب یا بد، مدام تکرار میشود و ادامه دارد. ناچاری در برابرش عکس العملی نشان ندهی. انگار جیزی از درون به سکوت وادارت میکند. کسی که رنج های زندگی را تحمل میکند، در خود به این یقین و باور رسیده است که تمام هستی در زندگی خلاصه نمیشود، بلکه چیز دیگری هست. چیزی شبیه خواب و واقعیتی عظیم به نام مرگ و این مرگ و زندگی آن قدر تکرار میشوند که دیگر شبیه تکرار نیستند، بلکه اصراری است بر وجود هستی و اما چیزی که در فاصله ی مرگ و زندگی، انسان را به تحمل و سکوت وا میدارد، عشق است. عشق، آینه ای مقابلت قرار میدهد تا آن قدر خودت را در آن مرور کنی که به فراموشی دچار شوی. فراموشی همه ی آن چه که پیش از آن فکر میکردی تویی و از آن توست. حالا دیگر از آن سوی آینه، کسی غیر از خودت را میبینی که دارد با نام های مختلفی صدایت میزند و با انگشت سبابه اش تو را نشانه گرفته است و به سکوت وتحمل وادارت میکند و این ادامه دارد تا... .از متن کتاب