سقوط پاریس به لحاظ سبک، نخستین طلیعه رئالیسم انتقادی در روسیه ی استالینی است.نویسنده با شرح ماجراهایی از درون جامعه ی فرانسه، در واقع بی کفایتی مسئولان کشور خودش، روسیه ی آن روز، را ک ساده اندیشانه فریب تبلیغات گوبلز را خورده، مرعوب و بی عمل شده بودند و پس از جوم هیتلر نیز خود را بخته، سراسیمه فرار کرده و ملت را وانهاده بودند، برملا می سازد و آنان را مورد عتاب و اخطار قرار می دهد. ارنبورگ در عین حال با بیدار ساختن احساسات میهن دوستی جوانان از هر گروه، آن ها را به مقاومت، فداکاری، دفاع و اقدام در برابر مهاجمان بر می انگیزد.افزون بر ارزش های ادبی، اجتماعی و تاریخی اش، این رمان واجد اهمیت درجه اول هنری است: هنر تحسین برانگیز نویسنده در بیان مراحل تکامل روان شناختی شخصیت های داستان، به ویژه قهرمانان زن رمان، به نحو درخشانی در این اثر متجلی است. ارنبورگ با نگارش این داستان نشان داده که قادر است سنن هنرمندانه ی نویسندگان بزرگ روس: داستایفسکی، تالستوی، تورگنیف و... را در همه ی ابعاد متفاوت آن تکامل ببخشد و آنچه را در رساله ی کار نویسنده به طور نظری مدعی بوده، خود در عمل از عهده برآید.