مبحث اصلی نویسنده در کتاب مربوط به عشق و این اصلی است که روابط خود را درمان کنیم. نخست باید در درون به آرامش دست یابیم و آن را در هر کس دیگری جاری گردانیم. اگر هر یک از ما با توسل به عشق و گذشت، روابط و مناسبات خویش را درمان کنیم، مهم ترین کاری که می توانیم در زندگی انجام دهیم، کسب آرامشی است که دیگر گریزند، و لغزنده نیست، که ماندگار است ... گناه احساسی است که ما آن را خلق کرده ایم که خود هم زندان است و هم زندان بان گناه، ذهن ما را به زندان می کشد و به زنجیر قید خویشتن محکوم سازی و افسردگی فرو می بندد. این پدیده ی انسان ساخته، باری است که ما را به زمین میخکوب می کند و به واقعیتی جسمانی محدود می گرداند. گناه، ما را از بیداری از خواب غفلت بازمی دارد و در چنین وضعیت خواب آلودگی و رویابینی احساس می کنیم جدا از خدا و گسسته از برادران و خواهران خویش هستیم. اندیشه هایی که به یک دیگر گره خورده اند و خود را بازمی شناسند، گناه را برنمی تابند. وقتی به این هوشیاری و بیداری رسیدیم، می توانیم از طریق بخشودن و به واقع گفتن "بدرود گناه" از بیم ها و هراس ها رهایی یابیم.