در باغی پُر از گل‌های باشکوه مانند گل سرخ، لاله و یاس، که همگی به زیبایی خود می‌بالند، یک بنفشه‌ی کوچک و ظریف آرزو دارد که توجه پروانه‌ای را به خود جلب کند. اما پروانه مجذوب گل‌های بزرگ‌تر و جذاب‌تر است و بنفشه‌ی کوچکِ پنهان در میان علف‌های هرز را نادیده می‌گیرد. با وجود تمسخر گل‌های دیگر، بنفشه امیدوار باقی می‌ماند. در نهایت، با صبر و مهربانیِ بنفشه، پروانه به زیبایی و لطافت او پی می‌برد. این داستان درباره‌ی زیباییِ درونی، فروتنی و نادیده گرفته ‌شدنِ ارزش‌های واقعی است.