کیهان یا عالمی که علم نوین به ما معرفی می‌کند با قدمتی معادل ۷ /۱۳میلیارد سال و وسعتی معادل ۴۵ میلیارد سال نوری و انباشته از ۱۰۰ میلیارد کهکشان از حیث گستردگی ما را به فروتنی وا می‌دارد و زیبایی آن حس شگفتی را در ما بیدار می‌کند. لیکن درکمال تعجب هرچه دانش بیشتری نسبت به آن کسب می‌کنیم فاصله بین ما و کیهان کاهش می‌یابد. شاید کیهان از حیث وسعت نامحدود و فراتر از حد تصور ما انباشته از دنیاهای بیگانه باشد اما علم کنونی نشان می‌دهد که ما برای زنده ماندن به آن نیاز داریم. بدون ستارگان، عناصری که برای به وجود آمدن ما لازم بود فراهم نمی‌شد. اگر کیهان چنین وسعتی نداشت ستارگان فرصت کافی برای اجرای کیمیاگری خود نداشتند و کیهان نمی‌توانست عمری چنین طولانی داشته باشد. از دید کسانی که به این منظره بالقوه بی‌انتها می‌نگرند هیچ چیز زائد و بیهوده‌ای در عالم وجود ندارد. بنابراین حکایت کیهان داستان زندگی ماست و ردپای وجود انسان را از سپیده‌دم پیدایش وی تاکنون دنبال می‌کند قبل از شکل گرفتن حیات روی کره زمین و حتی قبل از تشکیل زمین و ما را به وقایعی برمی‌گرداند که در عین ناگزیر بودن شاید تصادفی هم بودند و در کمتر از یک میلیاردیم ثانیه پس از به وجود آمدن جهان هستی اتفاق افتادند.