«مردی که پروانه شد» برش های زندگی عکاس آزاده جنگ است. این رمان حول شخصیت عباد، عکاسی است که در جنگ اسیر شد و سال های زیادی را در عراق زیر شکنجه بعثی ها گذراند. داستان را شخص دیگری روایت می کند؛ شخصی که کم کم تحت تأثیر عباد قرار گرفته و حالا قصد دارد درباره عباد داستانی بنویسد. در اصل راوی داستان یک نویسنده است که مردد است که از کجای زندگانی شخصیت مورد علاقه اش بنویسد. این تردید هم بخاطر عظمت خاطرات و وقایع اطرافِ عباد است. داستان در زمان پس از آزادی عباد روایت می شود، تقریبا نزدیک به زمان معاصر. اما فلاش بک هایی هم به خاطرات زندان و جوانی او دارد. عباد از پیله زندان بعثی ها آزاد شده و در جامعه امروز پوست انداخته و اندک اندک تبدیل به آدم دیگری می شود. پروانه شدن نماد آزادگی در عقیده است.