من به تو فکر می کنم و تو آرام خوابیده ای و خواب می بینی. تو این ها را می نویسی و من با کلمات، تنها در کلیسای یکشنبه ها به ساعت سه ی عصر، جهان را تقسیم و با خیال تو در میان شکاف جهان، از خشکی، بی محابا و بی احتیاط... به آب می زنم.