اگر این گفته ی نیکول برنز را بپذیریم که «تاریخ سینما، تاریخ بی عدالتی است» ، ناگریز در این نظم نابرابر که «تاریخ سینما» نام گرفته، به فیلم هایی برخواهیم خورد که از چرخه ی رسمی توزیع و تماشا و نقد و نظر کنار مانده اند، اما در گوشه های غیر رسمی تر، در ذهن دوست داران سینما و هواداران جدی شان، برای خود جایی دست و پا کرده اند. شب های روشن، در مقیاسی کوچک و در چهار چوب تاریخ سینمای ایران، دارای چنین جایگاهی است، و کتاب حاضرکوششی ست تحلیل محور برای بازیابی و بازخوانی این فیلم.