منظور از توسعة پایدار، فقط بهره برداری اصولی از منابع تجدیدپذیر و تجدیدناپذیر نیست بلکه تعالی فکری انسان ها و پیشرفت به سوی رفاه، برخورداری بیش تر از مواهب حیات و ارتقای شاخص هایی چون سطح آموزش و سواد و بهداشت و از بین رفتن فقر، به خصوص ارتقا از نظر تفکر انسانی، است. کتاب حاضر با تاکید بر تصمیمات اجلاس 1992 میلادی در ریودوژانیرو، که به نام کنفرانس یا اجلاس سران زمین معروف است، نگاشته شده و به بررسی منابع تجدیدپذیر و توسعة پایدار اختصاص دارد. برخی از عناوین کتاب عبارت اند از: وضعیت جغرافیایی و آب و هوایی ایران، عوامل تخریب جنگل، عوامل آلایندة  آب و هوا، مبارزه با فرسایش خاک، مبارزه با آلودگی هوا، راه کارهای بهبود مدیریت منابع طبیعی با هدف دست یابی به توسعة پایدار، و تاثیر جنگل و فضای سبز بر روحیة افراد جامعه.