وقتی تو آمدی 
شبیه به آدم های بی پشت و پناهی بودم 
که با کوچک ترین نسیمی 
آماده شکستن هستند.
اگرچه هیچ گاه نخواستی 
تا سخنی از عشق بر زبان آوری 
اما یک حس، شاید حسی زنانه 
به من از نگاه و حمایت هایت 
می فهماند که این غرور شاید ناخواسته 
دیواری است میان قلب و زبان تو 
حتی امروز که یک حادثه 
تو را تا مرز نبودن برده است 
بیش تر از قبل احساس می کنم که پشیمانم 
پشیمان از نگفتن 
پشیمان از قدم نگذاشتن 
در کوچه ای که به عشق منتهی می شود 
و بن بستی ندارد