گل بهار، دختر کوچک و خوشگلی بود که به همراه خانوده، در یک روستا نزدیک کوه زندگی می کرد. هر روز وقتی آفتاب غروب می کرد، گل بهار کوزه اش را برمی داشت و به چشمه می رفت، آن را پر از آب خنک می کرد و موقع برگشتن به دیدن ننه صبا، پیرزنی تنها و مهربان می رفت. یک روز که برای دیدن ننه صبا رفته بود، او را دید که در رختخواب است و مریض شده و خانه اش سرد و تاریک است. گل بهار گردسوز را روشن کرد و تصمیم گرفت برای ننه صبا شیربرنج بپزد. برای دوشیدن شیر از گاو به طویله رفت، اما گاو با حرکاتی اجازه نمی داد که گل بهار شیرش را بدوشد. گل بهار به گاو فهماند که ننه صبا مریض است و گاو با مهربانی اجازة دوشیدن شیر را به او داد. گل بهار شیربرنج را آماده کرد و وقتی ننه گل صبا بیدار شد، با سفرة پهن شده مواجه شد که شیربرنج در آن بود. ننه صبا گل بهار را دعا کرد و گل بهار با شنیدن صدای مادر به خانة خودش برگشت. «قصه های گل بهار» با عنوان های پاپاخ، خسته نباشی گل بهار، گل بهار و گنجشک، یک مشت نقل رنگی، گل بهار و هزار چراغ روشن و آن شب بارانی، برای گروه سنی «ب» به نگارش درآمده است.