چراغ آرزوهایم را به دست آفتاب نگاهت بسپار.حواست باشد گل هر روز عادت دارد و خودش را در آینه تماشا کند.مبادا غبار اندوه به آینه راه یابد.تصویر رویاهایم را نقاشی کن ولی آن را به دست هیچ رهگذری از شهر فاصله نده.پای پنجره تنهایی هیچ گاه چشم انتظار مسافری از شهر بی وفایمان نمان.
قلبم را بردار به شهر ستاره ها ببر. و به مهمانی کسی که خانه اش جای دوری نیست.همین نزدیکی هاست و در تمام قلبهای عاشق می تپد.