فحوای این اثر، اموری است که در طی چندین دهه از زندگی به «اکبر تهرانی»، نویسنده آن گذشته است. درواقع ایشان شاخصه هایی از آنچه که در ذهنش باقی مانده را به حیث روشنگری در اختیار نسل های بعدی قرار داده است. البته این تصنیف که در «24 گلستان» به نگارش درآمده، یکی از گونه های ادبی بوده که از تاریخ شفاهی نشئت می گیرد. در بخش هایی از کتاب می خوانید: «در شمال غربی میدان انبار غله حدود ۲۰۰ متر به سمت خیابان انبار گندم نزدیک می شد در آنجا مکان بسیار وسیعی با دیوارهای گلی بسیار بلند بود که به آن دیوار یخچالی می گفتند که دولت از مستمندان در آنجا نگهداری می کرد که در آن موقع این مکان را گداخانه می نامیدند که...».