آیا کتاب‌ها یا مقالات زیادی هستند که با خواندنشان احساس کنیم نویسنده پیش از نوشتن و چاپ دست‌نوشته‌اش با دغدغه‌ای راستین از خود پرسیده است: «آیا با حقیقت هم‌سو هستم؟» آیا خوانندگان زیادی هستند که پیش از گشودن یک کتاب با دغدغه‌ای راستین از خود بپرسند: «آیا در این کتاب به دنبال حقیقت می‌گردم؟» فرض کنیم همین حالا همهٔ تفکرپیشگان ــ کشیشان، پیشوایانِ روحانی، فیلسوفان، نویسندگان، دانشمندان و همهٔ معلمان ــ را مخیّر کنند که از این دو سرنوشت یکی را برگزینند: یکی این‌که فوراً و به شکلی برگشت‌ناپذیر و به معنای دقیق کلمه غرق نادانی شوند و همهٔ خفّتِ ملازم با چنین سقوطی را تجربه کنند و فقط آن مایه هوشیاری برایشان باقی بمانَد که تلخی این وضعیت را کاملاً دریابند؛ دیگری این‌که قوای عقلانی‌شان ناگهان چنان تکامل شگفت‌انگیزی بیابد که خیلی زود شهرتی جهانی برایشان به ارمغان آرد و پس از مرگ نیز تا هزار سال نامشان را قرین افتخار سازد فقط با این اِشکال جزئی که تفکرشان تا ابد کمی با حقیقت ناهم‌سو باشد؛ آیا ممکن است تعداد کسانی که در این انتخاب لحظه‌ای دچار تردید می‌شوند زیاد باشد؟