در ابتدای کتاب چند حکایت در قالب مثنوی فراهم آمده، سپس اشعاری دیگر از جمله غزل به نظم کشیده شده که از آن جمله است :ای که اندوه به دل داری و سنگین  باری/ نیست کار تو به جز شکوه ز مردم کاری/ گر تو آزار کسان را نکنی پیشه  خود/ دیگران هیچ ندارند به تو آزاری/ ...