رمان حاضر نه موج نو است و نه جریان سیال ذهن. با این حال نیازمند جلب باور مخاطب است که به طور طبیعی خواننده در برابر آن سه نوع موضع گیری می تواند داشته باشد. آن را باور کند. باور نکند. و یا بپذیرد که نویسنده و خواننده با هم فرض می کنند، اگر چنین اتفاقی بیفتد آن وقت چه...؟ با در نظر گرفتن این اصل که در عالم خیال و خواب و رویا هر اتفاقی ممکن است بیفتد و فرض آن جایز و قابل پذیرش است. بهتر است گفته شود که کتاب حاضر نه یک اثر تحقیقی است و نه یک رمان، در عین حال با نگاهی و از زاویه دیدی، هم این است و هم آن. به قول ژان پل سارتر: «شعر مثل رقصیدن و نثر مانند راه رفتن است.» با وام گرفتن از این تعبیر سارتر و با توجه به این تشبیه می شود گفت که خواب و بیدار نه به نیت زدن یک تیر به دو هدف که خود به خود گاه راه رفته و زمان بیش تری رقصیده و خواننده را در انتخاب نامی برای نوع آن آزاد گذارده است.