رمان گل های ویرانی نوشته ی پاتریک مودیانو (1945)یکی از آثار برجسته ی اوست،رمانی کوتاه که در سال 1991 منتشر شد.جهان داستانی مودیانو برای خوانندگانش بسیار آشناست،جهان برنده ی جایزه ی نوبل ادبیات 2014 تلفیقی از راز،پرسه زنی و بازگشت به گذشته های دور است و حضور تمام عیار شهر،شهری که .معمولا پاریس  است،و مکان هایی که هویت این شهر را ساخته اند. گل های ویرانی که نامش تعریضی دارد به کتاب مهم  شارل بودلر،گل های بدی،رمانی است درباره ی یک زوج که در هتلی خودکشی کرده اند و کسی چیزی از آنها نمی داند. راوی با رجوع به گذشته ی دور و به بهانه ی کشف این راز خود و جوانی اش را تصویر می کند. این رمان نیز مانند  اکثر آثار مودیانو تصویری است که مملو از نام ها و یادها. هر مکان اشارتی است به روحی،عشقی یا مرگی.این میان راز مرگ نیز قوه محرکه است . مودیانو  همواره با استفاده از معماهایی کم رنگ خواننده را دچار پرسش می کند. این که در آن گذشته ی دور چه رخ داده که حالا باید کشف شود؟گل های ویرانی با این بستر روایی خواننده ی خود را به سال های دهه ی سی میلادی در پاریس می بردو آدم هایی را از دل مردگان بیرون می کشد که می توانند روایت و وجود خود را تکثیر کنند.