نویسنده در کتاب حاضر کوشیده است با بهره گیری از روش هرمنوتیک قصدگرا ماهیت و چیستی اندیشه علمای شیعه را در دو حوزه فلسفه و فقه سیاسی بررسی کند. برای این منظور، بستر فرهنگی، شرایط سیاسی، زندگی و شخصیت علمای شیعه و گزاره های سیاسی موجود در متون فلسفی و فقهی ایشان با توجه به ارتباط این گزاره ها با شرایط فرهنگی و سیاسی حاکم تبیین شده است. در عصر ایلخانان پس از پدید آمدن فضای فرهنگی متکثر، علما توانستند به ترتیب اندیشه و آرای خود در زمینه های مختلف ازجمله فلسفه و فقه سیاسی بپردازند.