گفته اند اگر خیال بافی ذهن کودکان تا بزرگسالی ادامه پیدا می کرد، جهان پر از نابغه می شد. اگر فلینی می گفت: «همه چیز به قدرت تخیل مربوط می شود.» ، اگر برگمان در یکی از فیلم هایش توت فرنگی های وحشی یکی از کابوس هایش را دقیقا بازسازی کرد، و اگر چنانکه معروف است، دیوید لین، ساعت ها در وان حمامش دراز می کشید و به سقف خیره می شد و یکایک صحنه های فیلم هایش را در خیال مجسم می کرد، باید پذیرفت که سینما این فانوس خیال و این ماشین رویاپردازی بهترین وسیله ای ست که می تواند نه فقط خود فیلم ساز را بلکه مخاطب او را نیز از بند روزمرگی برهاند...
خسرو سینایی