«دربی بی» ژابلی صبح زود راهی شهر می شود. او برای هیچ کاری عجله ندارد، حرص پول ندارد، امروز حالش بد است و با اتوبوسی به شهر، نزد خانم دکتر می رود. در اتوبوس، زبیده گدای معروف را می بیند. زندگی او حسرتی ندارد، اما دربی بی چشمش به دو پسربچة تپل او می افتد و داغ دلش تازه می شود. نگاهش بی اختیار به سوی پسران مش تقی می افتد و حسرت می خورد. او پیش خود می گوید که حتما تقدیرش این است که این طور بی پشت و پناه باشد، عادت کرده تک و تنها برود، بیاید و گلیم خود را از آب بیرون بکشد. او دلتنگ است و سایه های محوی از مادرش که زود از دست رفت، از پدرش که غیب شد، از برادرش که به کوه زد و از سالکی که ناگهان سر و کله اش پیدا شد و او را به کوچ کشاند در ذهن دارد. در این کتاب داستان هایی با عنوان های کلاغ هندی، ایستگاه زرد، خاله مومی، همة روزهای خدا، دوری دیگر و... به نگارش درآمده است.