پژوهشی در مورد نسبت بین قوانین حقوقی و قواعد فقهی بر اساس دیدگاه های فقه امامیه و سایر مذاهب فقهی اهل سنت است. در ابتدای کتاب به بحث در مورد مفاهیم بنیادین فقه و حقوق و رابطه تنگاتنگ آن دو پرداخته شده و پس از آن برخی از دیدگاه های فقهی اهل سنت مربوط به سرمایه و عقد شرکت منعکس شده است. در ادامه مقالاتی در مورد ظرفیت ها و محدودیت های فقه و قانون گذاری، بررسی تطبیقی منابع استنباط در فقه اسلامی با حقوق موضوعه، نسبت بین فقه و قانون و دیدگاه ها در مورد نوع رابطه آنها از دو منظر ارتباط حداقلی و حداکثری بین آنها، حیطه امکان تبدیل حکم شرعی به قانون و ضوابط آن، فعالیت حکومتی و نقش آن در تحقق مسئولیت های دولت اسلامی، رابطه فقه با حوزه های خاص قانون، نقش مصلحت اجتماعی در قانون، لزوم رعایت مصلحت اجتماعی در قوانین اجرایی، مبانی و اصول حقوق بین الملل بشردوستانه از دیدگاه فقه اسلامی، نسبت بین فقه و حقوق در رویه قضایی ایران، راه حل های روشی در سامان بخشی به رابطه فقه و قانون، منطقة الفراغ فقه و قانون با رویکردی فقه حکومتی و بررسی ویژگی های قانون در نظام دینی درج شده است.