معما در لغت به معنی پنهان داشته و پوشیده شده و در اصطلاح علم بدیع آن است که نام کسی یا چیزی را به اشاره و رمز مطرح کنند و از خواننده یا شنونده بخواهند که آن را کشف کند. با توجه به رشد گسترده معماسرایی، برخی از ادیبان به تدوین آثاری پرداختند که در آن ها فنون معما آموزش داده می شد. «امیر علیشیر نوایی»، سیاست مدار، دانشمند و ادیب پرآوازه روزگار تیموری نیز به نگارش کتاب مفردات درباره فن معما روی آورد. کتاب حاضر دربردارنده متن این اثر است. در ابتدای کتاب نیز شرح حالی از امیر علیشیر نوایی آمده است.