((سنگی بر روی بافه )) آخرین رمان علی محمدافغانی است که نگارش آن در سال 1382 به پایان رسید .کتاب ، یک داستان نیمه بلند عاشقانه است. که در سالهای 1325 و 1326 اتفاق می افتد …. «اسم کتاب ممکن است قدری عجیب به نظر برسد و خواننده در ابتدا معنای بافه را درک نکند ، ولی در طول داستان و پیگیری قصه ، به معنای آن و علت استفاده از این نام ، پی می برد.»….در این کتاب نیز همان دستمایه ها و دلبستگی ها همیشه ی نویسنده از فقر ، زیبایی ، عشق و مردمان ساده دل ، مشاهده می شود . روایتی آشکار از زیبایی خیره کننده ی یک دختر که اطرافیان تاب و تحمل دیدن او را ندارند … رفتار آزادمنشانه ی دختر در دفاع از حقوق اجتماعی خودش ، چیزی جز بدنامی و ننگ برای او به ارمغان نمی آورد . زیبایی بلای جانش می شود و ناچار پس از مرگ پدر مجبور می شود ……… .نثر روان و نگارش جذاب قصه ، خواننده را تا پایان داستان به دنبال خود می کشد …. .