کتاب “دریاچه ماهی”، نوشته مهرنوش یعقوبی، به بیان خاطرات مصطفی یعقوبی می‌پردازد. این کتاب شامل روایت‌هایی از دوران جنگ ایران و عراق است و به‌طور خاص به تجربه‌ها و دیدگاه‌های یک سرباز ساده، مصطفی یعقوبی، در جبهه‌ها می‌پردازد. یعقوبی در خاطراتش از لحظات سخت جنگ، دوستان و فرماندهان شهیدش و تجربیاتی که در جبهه‌های جنگ به‌دست آورده صحبت می‌کند. این کتاب با دقت و واقع‌گرایی، تجربیات و زندگی یک سرباز را از زمان ورود به جبهه تا پایان جنگ به تصویر می‌کشد.

“دریاچه ماهی” نه تنها یک روایت از جنگ است، بلکه داستانی از شجاعت، همبستگی، فداکاری و رفاقت میان سربازان است که برای هر خواننده‌ای می‌تواند الهام‌بخش و جذاب باشد. خاطرات یعقوبی، با صداقت و سادگی بیان شده و از عمق واقعیات جنگ پرده برمی‌دارد.
بریده‌ای از کتاب دریاچه ماهی

آن‌قدر آب مرا به دور خودم چرخانده بود که راهم را گم کرده بودم. دیگر نمی‌توانستم تشخیص دهم کدام مسیر، راه خاکریز خودی بود و کدام خاکریز عراق. گاهی از سرخی تیرهای رسام راه خاکریزها را تشخیص می‌دادم و به سختی سعی می‌کردم شنا کنم. با نی‌ها که برخورد می‌کردم کمی امیدوار می‌شدم و انگار که جان تازه می‌گرفتم. با خودم می‌گفتم نی‌ها را می‌گیرم و راهم را ادامه می‌دهم. آن قدر دود و خاکستر و تاریکی بود که هیچ مسیری قابل تشخیص نبود. هر چه پیش می‌رفتم و تقلا می‌کردم از خاکریزهایمان خبری نمی‌شد. ناامیدی بر من غلبه می‌کرد. ضعف بدنم بیشتر و بیشتر می‌شد. هر بار که موج انفجار زیر آب فرویم می‌کرد و بیرون می‌آمدم، راهم در بین نی‌ها گم می‌شد و به دور خودم می‌چرخیدم.