انقلاب اسلامی یکی از رویدادهای مهم تاریخ معاصر ایران است و نقش مرجعیت در پیروزی آن قابل تامل است. یکی از مراجع فعال، از دوره ی رضاخان تا سال های پس از پیروزی انقلاب، آیت الله سید عبدالله شیرازی (1271-1363) می باشد. وی از جمله شخصیت های مبارزی است که چندین دهه علیه سیاست و عملکرد رژیم پهلوی به مبارزه پرداخت و در جریان کشف حجاب و اعتراض علما و مردم نسبت به این مساله، به خیل مبارزان شهر مشهد پیوست و ضمن هماهنگی با علما و مراجع آن شهر، نقش بسیار فعال و موثری ایفا نمود. آیت الله شیرازی پس از سرکوب قیام مردم مشهد در واقعه  مسجد گوهرشاد دستگیر و زندانی شد و بعد از آزادی، به زادگاه خویش، شیراز، بازگشت و تحت کنترل ماموران امنیتی رژیم قرار گرفت. بعد از اجرای رسمی قانون "کشف حجاب" او که تاب تحمل دیدن این وضعیت را نداشت، ایران را به مقصد نجف ترک کرد. وی در این شهر در کنار فعالیت های علمی و حوزوی، هم چنان به مبارزات خود علیه رژیم پهلوی ادامه داد. با شروع نهضت اسلامی به رهبری امام خمینی، به دلیل خط مشی فکری مشترک با امام، از هیچ گونه حمایتی از امام و نهضت اسلامی دریغ نورزید. آیت الله شیرازی در سال 1354 پس از اخراج علما و طلاب ایرانی از عراق توسط رژیم بعثی، راهی ایران شد و در مشهد ساکن گردید. وی در این مقطع حساس زمانی توانست به مبارزات شهر مشهد و در سطحی فراتر، کل استان خراسان تحرکی خاص ببخشد. آیت الله شیرازی بعد از پیروزی انقلاب اسلامی، در پی حفظ اصالت آموزه های انقلاب اسلامی تلاش فراوان نمود. در کتاب حاضر، اسناد مربوط به این  عالم بزرگوار به منزله ی یکی از علمای تاثیرگذار در انقلاب اسلامی ارائه شده است؛ ضمن آن که شرح زندگی وی بیان گردیده است.