«دوشنبه به آمریکا اعلان جنگ می دیم، سه شنبه شکست می خوریم، جمعه خوشبخت می شیم...»در میانه ی دهه ی پنجاه، کشور کوچکِ دوک نشین فنویک کبیر که دچار کسری بودجه شده، دو راه پیش رو دارد: آب بستن به محصول ملی کشور و یا اخاذی از ایالات متحده ی آمریکا به شیوه ای شرافتمندانه... و یا در صورت لزوم غیرشرافتمندانه.موشی که غرّید یکی از درخشان ترین رمان های طنز قرن بیستم، هجوی است گزنده بر مناسبات سیاسی عصر جنگ سرد. زمانه ای که به قول استنلی کوبریک: کشورهای بزرگ چون کانگسترها عمل می کردند و کشورهای کوچک همچون خودفروشان.