احتمالا همه آدم های روی زمین مهمانی را دوست دارند . نه ، بهتر است بگوییم :همه بچه  آدم های روی زمین مهمانی رفتن را دوست دارند . خب کی بدش می آید یک جا بنشیند و همین طوری پشت سر هم ازش پذیرایی کنند . حالا شما فکرش را بکنید که آدم یک جا ننشینید و با بچه های میزبان بازی یا دعوا بکند و باز هم بهش چیزی نگویند و از او پذیرایی کنند.توجه داشته باشید که همه مزه مهمانی به همان دعوایی است که با بچه صاحبخانه می کنید. یعنی اگر یک جا رفتید مهمانی و عین بچه آدم نشستید سر جایتان و خیلی باکلاس ، یک دانه چای و دو تا قند و یک نصفه سیب خوردید و بابت همین چهار تا چیز مزخرف ؛ دو ساعت به سوال های مزخرف تر صاحبخانه جواب دادید ، بدانید و آگاه باشید که خیلی بچه خوب و بیچاره ای هستید.یعنی مثلا آدم خیلی اتو کشیده بنشیند و برای بار یک میلیونم بگوید که بابایش را بیشتر دوست دارد یا مامانش را . بعد از آن بگوید کلاس چندم است. بعد بگوید معدلش چند شده . بعدش بگوید که دوست دارد در آینده چکاره بشود ؟ بعدش بگوید کی زن می گیرد یا شوهر می کند ؟ بعد برنامه هایش را برای زندگی مشترک توضیح بدهد...ولش کن این مهمانی رفتن ندارد.هروقت جایی مهمانی رفتید و در آنجا چهار تا شیشه شکاندید ، به کله بی موی آقای میزبان ، بلند بلند خندیدید و پای چشم بچه هایتان را سیاه کردید و سر سفره به شیوه آدم های اولیه غذا خوردید و ته جعبه شکلات ها را در آوردید و روی دیوار پذیرایی شان اثر هنری خلق کردید ، بدانید و آگاه باشید که تازه توی مهمانی دارد بهتان خوش می گذرد.