غالبا در رابطه با آنچه که اتفاق می افتد صادق نیستیم. اگر ما مرکز باشیم و کسی را در حاشیه ببینیم، معمولا به خود می                گوییم: «من تو اون موقعیت نیستم چون من فرق می                کنم.» اما این حرف                ها فقط از روی خودبینی                ست. خیلی راحت می                توانیم جای همان آدم باشیم. همه ما آن چیزها را درون خود داریم. فقط نمی                خواهیم به چیزهای مشترک میان خود و آن بیگانگان اعتراف کنیم چرا که بیش از اندازه فروتن می                شویم. این مسئله نشان می                دهد که شاید موفقیت و شکست کاملا منصفانه نیست. اگر ورق بهتر دست شما افتاده است پس باید فروتن باشید و آزاردهنده ست که دست از احساس برتری خود بکشید و بگویید: «من از هیچ کس بهتر نیستم.» پس به جای آن برای خود بهانه می                تراشیم تا دیگران را کنار بگذاریم. وقت می                خواهیم مزایا یا غرور خود را حفظ کنیم می                گوییم به خاطر شایستگی و آداب و رسوم اینگونه است.