کتاب حاضر، شامل دو بخش است. در بخش نخست، درباره جهانی شدن و ویژگی های آن بحث شده و در ادامه به جایگاه ایران در این زمینه اشاره می رود. در بخش دوم مفهوم "منطقه ای شدن" و موانع ایران در قبال آن بررسی می گردد. به تصریح نویسنده: "ایران برای پیوستن به روند جهانی شدن دچار کاستی های بنیادین است. محور کاستی ها، وجود الگوی اقتصاد دولتی، دیوان سالاری و فن سالاری وابسته به آن است. برای برخورداری از فرصت های جهانی شدن و کاستن تهدیدات آن، لازم است، امکان عملی مشارکت میدانی مردم، نهادهای مردمی و سازمان های غیر دولتی قویا افزوده می شود... [در این نوشتار] عدم عضویت در هر منطقه یا عضویت در یک منطقه معین، برای ویژگی های ایران، مناسب دانسته نشد. بهتر دانسته شد که ایران به طور هدفمندانه و هوشمندانه در چند پیمان اقتصادی ـ تجاری منطقه ای منفصل عفو شود و سپس نقش "کشور واسط" را بین مناطق مذکور ایفا کند".