﷽ 
بارانی‌ام، سراغ مرا از خودم نگیر 
احوالِ ابر را فقط از آسمان بپرس.. 

تداعی:
_ کتاب رو در دو نوبت خوانش تموم کردم؛ تصاویر تازه، روان بودن اشعار و تنوع وزنی که داشتند باعث شده بود بعد تموم کردن هر شعر حداقل یک بیت رو علامت زده باشم.
حقیقتش چند وقتی بود که این اتفاق موقع خوندن شعر شاعران معاصر جوان برام نیوفتاده بود.

_ نگاه متفاوت و مواجه شخصی شاعر با مسائل اجتماعی، آئینی و اشاره غیر مستقیمی که داشت جز نکاتی بود که دوست داشتم.

به طور مثال یک شعر عاشورایی‌ را این‌طور شروع می‌کند:

به روی تخته نوشتیم  «آب بابا» را
عطش گرفت تمامِ تنِ الفبا را

و باز اسم تو را بخش بخش می‌کردیم
و باز روضهٔ ارباب و «ارباً اربا» را

_ تکمیل نشدن جملهٔ شاعر در مصرع اول و ادامه پیدا کردنش توی مصرع دوم و شروع بعضی مصرع‌ها با «وَ» تنها نکته‌ای بود که موقع خواندن بعضی ابیات کمی اذیتم کرد. 

در نهایت کتابی بود که خوندن اشعارش حالم رو خوب کرد.