تز تازه مولف این کتاب ضبط و پیوند بین طنز و تراژدی است.او در سه بخش از این کتاب با نقل شعرها و حکایت های قدیم و جدید ازتباط نهانی و شگفت آور همبسته طنز و تزاژدی را که نوعی از دو احساسی های انسانی است،نشان می دهد. خرمشاهی از اشعار طنز خود فقط دو نمونه را که دارای این ویژگی است،آورده است. سایر مقالات این کتاب طنزهای منثور و داستانی اوست که بعضی از آنها در نشریات گل آقا به طبع رسیده است. مولف خود را اهل شهود می داند،اما تاکنون عالما و عامدا کشفی نداشته است،مگر همین پی بردن به رابطه جدلکتیک بین طنز و تراژدی.