انسان در طول تاریخ برای کسب معرفت و شناخت، همواره از دو منبع بهره می برده است یکی، وحی و حجت ظاهری الهی است و دیگری، عقل و حجت باطنی است که آدمی از راه دقت در پدیده های طبیعی و تلاش فکری و تجربی که به کسب معرفت و دانش نائل شده است. نسبت میان این دو منبع معرفت و بررسی رابطة معرفت دینی و تجربی که از آن در عرفِ محافل فکری به عنوان رابطة علم و دین نام برده می شود از مهم ترین دغدغه های اندیشمندان و متفکران در هر دو حوزة فکری و معرفتی بوده و هست. از سویی، با نگاهی کوتاه به تاریخ تحول فکر اسلامی در می یابیم که سعی دانشمندان اسلامی همواره معطوف به قرآنی کردن دانش هایی بوده است که به اقتضای زمان، وارد عرصه های فکری جوامع اسلامی شده اند. منطق و فلسفة اسلامی، نمونه ای روشن از این گونه دانش هاست که با ورود به حوزه های فکری جوامع اسلامی سیر تحول خود را تا رسیدن به دانشی دینی و قرآنی به خوبی طی کرده است. کتاب حاضر، حاوی مقالاتی است که در نخستین همایش ملی پژوهش های قرآنی حوزه و دانشگاه به سال 1385 ارائه شده است. این مقاله ها که به تحقیقات میان رشته ای در حوزة علم و دین اختصاص دارد در چهارچوب عنوان هایی چون: قرآن و علوم عقلی؛ روش شناسی تاریخی تفسیر قرآن؛ رویکرد علمی به قرآن؛ قرآن و معرفت شناسی انسان گرایانه و... عرضه شده است.