در این اثر مکاتب و جریان های نقد نوین از آغاز سده بیستم تا اواخر آن بررسی شده است .این کتاب شامل یک مقدمه و ده فصل است که عناوین آن ها به ترتیب عبارت اند از: ((صورتگرایان روسی))، ((نقد آلمانی))، ((نقد آگاهی یا مکتب ژنو))، ((نقد حوزه تخیل))، ((نقد روانکاوی))، ((جامعه شناسی ادبیات))، ((زبانشناسی و ادبیات))، ((نشانه شناسی ادبیات))، ((بوطیقا)) و ((نقد تکوینی)) .نویسنده در این اثر مطالعات خود را از اجزای یک روش آغاز کرده و به تدریج آن را به کل پیوند داده است .او معتقد است در توصیف صورت و دلالت یک نوع یا یک اثر ادبی شیوه واحدی وجود ندارد. به زعم نویسنده :((نقد آن پرتوی است که آثار گذشته را روشن می کند، لیک آن ها را نیافریده است، بر آن ها سیطره دارد، اما ادعای همپایه بودن با آن ها را ندارد ((.در بخشی از کتاب، نویسنده اطلاعاتی درباره زندگی و آثار ((مارسل پروست)) به دست داده است.