به بیان نگارنده: "براساس نظریه ی اختیاری بودن ظهور، این شیعیان نیستند که منتظرند بلکه منتظر واقعی امام (ع) است که در انتظار شیعیان و شکوفایی تمامی استعدادهای آن ها به سر می برد. این نظریه می گوید این امام (ع) نیست که باید ظهور پیدا کند بلکه این قدرت و همت شیعیان است که باید ظهور کند. این نظریه، غایب اصلی را امام (ع) نمی داند بلکه این یاران و زمینه سازان ظهورند که غایب هستند". بر این اساس، نخست، سه مولفه ی این نظریه تبیین شده که بدین قرار است: "ظهور انقلابی مانند دیگر انقلاب ها"، "وقت ظهور متغیر است" و "ظهور مشکل قابلی دارد نه فاعلی". سپس، دلایلی فسلفی ـ کلامی و روایی ـ نقلی به آن ذکر گردیده و آن گاه با توجه به نظریه ی اختیاری بودن ظهور، ضرورت حکومت و حکومت های زمینه ساز برای تعجیل و تحقق ظهور بازگو شده است. در پایان نیز، مبانی فلسفه ی تاریخ این نظریه بررسی گردیده است.