تجربه و طبیعت نسخه ی مبسوط و بازنگری شده سخنرانی های جان دیویی در سال ۱۹۲۵ است .
دیویی در این کتاب رویکردش را به مسئله دانش شرح می دهد، به راه حل های سایر نظام های فکری برای این مسئله می پردازد و دیدگاه هایش را دربارۀ رابطه میان جهان خارج، ذهن و دانش شرح و بسط می دهد.
او در ابتدا روش فلسفی را بررسی می کند و رابطه متقابل میان تجربه و طبیعت را می شکافد دیویی در چارچوب طبیعت گرایی تجربی تحلیلی از تجربه، شکل گیری قانون نقش زبان و عوامل اجتماعی در دانش ماهیت ذهن و رابطه غایی میان ذهن و ماده به دست می دهد.
او در این کتاب همچون سایر آثار فلسفی دوران پختگی اش، سعی می کند با بهره گیری از مفهوم زبان بر شکاف دیرین میان طبیعت و تجربه پل بزند. پژوهش دیویی درباره مسائل محوری فلسفه با همه عمقی که دارد به راحتی قابل فهم است . او به موضوعات گوناگون و گسترده ای می پردازد و نکات ارزشمندی مطرح می کند؛
از مردم شناسی مالینوفسکی گرفته تا گرانش تکامل و نقش هنر دانشمندان، فیلسوفان و علاقه مندان و پژوهشگران تاریخ تفکر از نوشته این متفکر قرن بیستمی بهره وافری خواهند برد.