از خریدهای نمایشگاه امسال بود.
بیش از نصف کتاب تو رو با تیمور، معروف به تیمور لنگ آشنا می‌شی که  برای من عجیب بود. از وحشی گری های تیمور تا این حد خبر نداشتم.
و بد ِماجرا اینکه این تاخت و تاز و شکنجه و بزن و بکش با ظاهر اسلامی و دینی تیمور همراه بوده.
یه جا بعد مرگ تیمور از زبان گوهرشاد می‌خونیم: 
«...چه جنگ ها و فجایعی ندیده ام. رفتارهای متضاد، از یک طرف مسجد می ساخت و از طرف دیگر زنان و کودکان را می‌کشت و قتل عام میکرد. از هرچیز حتی دین بهره برد تا به خواسته هایش برسد.»

و تقریبا یک سوم نهایی کتاب به گوهرشاد پرداخته میشه (تازه بازهم بخش عمده ای از این قسمت به فرزندان و نوادگان گوهرشاد پرداخته شده) .
اواخر کتاب آنقدر پشت سر هم اسم های آدم های مختلف میاد که از یه جا به بعد دیگه در ذهنم نقشه ی شجرنامه شون رو ادامه ندادم، پیچ در پیچ می شد.
 حرف مهم کتاب،  قدرتِ قدرت طلبی بود، آدم برای رسیدن بهش چه کارها که نمی‌کنه!