سال ها پیش آن وقت هایی که هنوز از زمین سوخته نایستاده بود و دریاها گرم بود بیابان ها سوزان، هر روز از آسمان هزار شهاب سنگ می افتاد و هنوز کلامی برای گفتن نبود و قلمی برای نوشتن.میان بیابانی مشرقی چند نفر نشسته بودند رو به آسمان غروب. هوا سرد بود شاید که آتش  روشن بود و آدم ها خودشان را در پوست حیوانات پیچیده بودند... .