دربارة رابطة تاریخ و روایت ناگفته بسیار است. در واقع، نکتة اصلی این است که تاریخ، همه خوان است؛ یعنی این که همگان با شناختی نسبی از وضعیت زیستی شان، می توانند کتاب های تاریخی را بخوانند و آن گاه به خیال خود، با پی گیری داستان یا روایت، آن چه بر آدمیان گذشته یا آدمیان بر خود گذرانده اند، آشنا شوند. اما آیا هرآن چه به نام تاریخ، روایت می شود، تاریخ است؟مساله این است که مردمان، تاریخ خود را نه در کتاب های تاریخ، که در ناخودآگاه جمعی خویش مرور می کنند. حاصل کودتای آمریکایی ها در ایران و فروپاشی دولت مصدق را ایرانیان سینه به سینه نقل می کنند و بی شک، بی آن که از جزئیات مطالب آگاه باشد، در تصمیم گیری های امروزشان در روابط بین الملل تاثیری ژرف می گذارد. سپس هرکس از ظن خود یار تاریخ گشته و تاریخ را آن گونه که خواسته، روایت کرده است. این جاست که ارتباط میان تاریخ و روایت آغاز می شود. ترجمة حاضر، گزیده ای کامل از نظریه های تاریخ و روایت است که در قالب مقاله انتخاب و ارائه شده است. این مقاله ها که با رویکردی انتقادی به فلسفة تاریخ و نظریه های آن پرداخته اند، توسط محققان فلسفة تاریخ نظیر: «هایدن وایت»، «و. ب. گالی»، «فرانسوا فوره» و... نگاشته شده اند.