آن شب را به خاطر آور
آن شب صبح فام، شبی که روشنایی اش چشم را خیره می کرد
نه، شب نبود
روزترین شب عمرم در کنار تسکین دردهایم
هم او که مرا با خود به سرزمین ناشناخته برد
هم او که همانند قیس مجنون مرا به وادی کوه و بیابان کشید
آری، اوبود و من بودم، شب بود و روز بود
آسمان پر از خورشید وستاره
همه بودند و من و او نیز ....