روی یخچال «توان» در گیرنلند شمالی ایستاده اید و به فضای خالی و سیاه ژرف شکافت نگاه می کنید. بر خودتان می لرزید؛ چون نمی دانید خوش شانس بودید یا بدشانس که به این سفر دعوت شده اید. در کنار شما «گونار لارسن» از مؤسسه ملی پژوهش و دکتر «جیمز اسنید» که زیرزمین شناس است، ایستاده اند. یک جعبه سیاه کوچک حاوی یک فرستنده سیگنال در بالای ظرف شکاف از دو دیرک بلند آویزان است. فرستنده با سیمی به یک کنسول متصل است که چندصد متر آن طرف تر در یخ ها قرار دارد. دکتر اسنید، همین طور که نمایشگر را کنترل می کند یک صفحه شماره گیر را می چرخاند و با لبخند بزرگی که روی صورتش نشسته فریاد می زند: «خودش دوستان ظرف را شکافت بدون ته...».