نگارنده در کتاب حاضر، با تکیه بر دو دیدگاه، به تحلیل آموزش و پرورش در جهان و ایران پرداخته است. دیدگاه نخست، بیان کنندة نظر کسانی است که اعتقاد دارند آموزش و پرورش قادر به کم رنگ کردن نابرابری های جامعه، به ویژه شکاف های طبقاتی و نابرابری های جنسیتی و قومی است. با توجه به این دیدگاه، فضای فرهنگی و جغرافیایی ایران ترسیم و گزیده ای از تحقیقات بومی مطرح شده است و دیدگاه دیگر، با طرح نظریه های «امیل دورکیم»، «کارل مارکس» و «ماکس وبر»، همنوایی باارزش ها و هنجارهای جامعه را دنبال می کند و ما را متوجه این امر می سازد که آموزش و پرورش با این روند، خود، به نوعی در باز تولیدِ مشکلات سهیم است.