یکی از صفات انسان، توانایی او در اداره کردن تلاش ها و رفتارهای خود، حتی در غیاب مشاهده گران و اجبارهای بیرونی است. خودتنظیمی فرایندی جاری و چرخه ای است که آینده نگری، عمل و تأمل را شامل می شود. یکی از عوامل متأثر از خودتنظیمی، خلاقیت است. امروزه گرایشی بین المللی برای یکپارچه سازی خلاقیت در چارچوب برنامه های درسی به وجود آمده است. خودتنظیمی و خلاقیت زمینه ساز پیشرفت تحصیلی هستند. پژوهش حاضر به بررسی تأثیر آموزش راهبردهای یادگیری خودتنظیمی شناختی و فراشناختی خودتنظیمی بر خلاقیت و پیشرفت تحصیلی در دانش آموزان دختر سال اول متوسطه اختصاص دارد.