نویسنده در این اثر، نظریه ی خود را در خصوص "انقلاب" تبیین می کند. تاکید وی در این نظریه، برکارگزار و نقش آن در بسیج سیاسی برای به دست گرفتن قدرت است. بدین ترتیب، انقلاب از نظر تیلی نوعی اعمال خشونت سیاسی سازمان یافته، آگاهانه و هدفمند از سوی گروه های محروم و معترض علیه نظام حاکم است. نویسنده می کوشد نظریه ی انقلاب را با یافته های تاریخی معاصر و نیز با ماهیت انقلاب مطرح سازد. او چارچوب مفهومی خود را "الگوی جامعه ی سیاسی" می نامد. نویسنده سعی دارد مجموعه ی کنش های متقابل "حکومت" ـ که کنترل ابزار متمرکز و عمده ی اجبار را در اختیار دارد و "گروه های مدعی قدرت" را مشخص سازد. از نظر او تضادهای به وجود آمده میان این دو گروه زمینه ساز کنش جمعی، بسیج سیاسی و دست زدن به خشونت است که می تواند به انقلاب بینجامد. بحث آغازین کتاب درباره ی خشونت جمعی و اجزای تشکیل دهنده ی کنش جمعی و پدیدار شدن جنبش ها و حوادث مربوط به آن است. در بخش دیگر کتاب نظریه هایی در خصوص کنش جمعی و سپس مجموعه ای از مفاهیم و مدل های تحلیل کنش جمعی مطرح می شود و آن گاه دلالت های آن ها در کسب توانایی برای اقدام تبیین می گردد. در این بخش هم چنین، منافع، سازمان و بسیج بررسی شده است. مبحث بعدی، تحلیلی است در خصوص تعارض، سرکوب، و مبارزه برای کسب قدرت که متعاقب آن، نویسنده بر شکل های مشخصی از کنش جمعی تمرکز می کند: این که تا چه اندازه تنوع دارند، چگونه با یک دیگر ارتباط می یابند، و چگونه تحت تاثیر صنعتی شدن، دولت سازی و دیگر تحولات بزرگ اجتماعی دگرگون می شوند. بخش بعدی کتاب، بررسی کنش جمعی خشونت آمیز، و سپس استدلال درباره ی شورش ها و انقلاب هاست.