به تصریح نگارنده: "آیات قرانی در سوره ها در نگاه آغازین پراکنده می نماید. یعنی چنان تصور می شود که سوره ها از وحدتی موضوعی برخوردار نیست و نوعی پراکندگی در عرضه ی مطالب بر آیات، حاکم است" بر این اساس، وی علایم و معیارهایی را که به وسیله ی آن ها می توان پیام خاص هر سوره را کشف کرد، معرفی می کند. هم چنین محورهایی را که توسط آن بتوان از آیات به ظاهر متنوع هر سوره درکی مرتبط و هماهنگ حاصل نمود بیان می دارد. ضمن آن که دلایل عرضه ی متنوع موضوعات آیات به جای عرضه ی موضوعات هم نسخ را ذکر می کند. به نظر نگارنده وجود موضوعات متعدد در هر سوره منافی حاکمیت یک پیام و مقصد کلی نیست.