زمان یکی از عناصر مهم و بنیادین روایت محسوب می‌شود. زمان روایی از ویژگی‌های خاصی برخوردار است و این امکان را می‌دهد تا انسان به آرزوی دیرینه‌ی خود یعنی مهار زمان نزدیک شود. نظم یا چینش، بسامد یا تکرار و کشش یا دیرش سه جلوه و عرصه اصلی زمان پروری در داستان تلقی می‌شوند.
موضوع دیرش که موضوع اصلی کتاب دیرش روایی است، به طول و کشیدگی، سرعت و مدت مربوط می گردد. روایت با زیرگونه های اصلی دیرش یعنی حذف، تلخیص، صحنه و درنگ به تنظیم تندی و کندی یا بلندی و کوتاهی زمان روایی نسبت به زمان داستانی می‌پردازد. این نوشتار می تواند هم برای منتقدان و هم برای مولفان روایت در هنرهای گوناگون سودمند باشد.