همانطور که از نام کتاب پیداست، مجموعه‌ای از داستان‌های کوتاه است. البته جمع‌آوری این داستان‌ها، در این کتاب و با این قالب، طبق تصمیم مترجم بوده؛ اون داستان‌ها را از منابع گوناگون، بر اساس سلیقه‌ی خود، جمع کرده، ترجمه نموده و در این کتاب به چاپ رسانده‌است. 

نویسنده‌ی فرانسوی، این داستان‌ها را زمانی نوشته که فرانسه درگیر جنگ با پروسی‌هاست. لذا فضای حاکم بر داستان‌ها هم مانند فضای حاکم بر جامعه‌ی آن زمان، سرشار از غم و رنج و ناامیدی است. هریک از داستان‌های کتاب یک یا چند شخصیت کلیدی دارد که به نوعی درگیر با این احساسات منفی‌اند و موپاسان به خوبی توانسته در دل داستان‌هایش، آن رنج و ناامیدی را به تصویر بکشد. 
داستان‌ها بسیار جذاب و پرکشش‌ند و از همان ابتدای شروع هر داستان، مخاطب به خوبی جذب داستان می‌شود.
مخاطب در تمام داستان‌ها، به نحوی با درد و رنج شخصیت‌ها همراه می‌شود، خودکشی، دیگرکشی، رنج از دست دادن، تلخی‌های جنگ و ... از مواردی است که در این داستان‌ها دیده می‌شوند. 
در کنار این تلخی و رنج، مخاطب با خواندن هر داستان، می‌تواند از زاویه‌ای دیگر به اتفاقات و حوادث نگاه کند و به روابط میان افراد بیندیشد؛ اما فکر می‌کنم برای تحقق این هدف، پنج یا شش داستان از کتاب هم کافی‌ست و نیازی به خواندن این همه درد و ناامیدی نیست..

در آخر، علی‌رغم کشش و جذابیت داستان‌ها، خواندنش را توصیه نمی‌کنم مگر به کسی که بتواند این اندازه از تلخی را تحمل کند و روحش آزار نبیند...