هردو در سکوت کنار هم راه افتادند و به صدای امواج گوش سپردند. کم کم آفتاب می رفت تا غروب کند و آخرین دامنه نورش را روی سطح دریا پهن کرده بود. قایقی کوچ در دوردست ها روی آب شناور بود و این طرف و آن طرف می رفت.
حال او نیز چون همان؛ ورق کوچک بود که در تلاطم زندگی با دست سرنوشت این طرف و آن طرف می رفت...
...از تصور اتفاقاتی که ممکن بود در آینده بیافتد هیجان زده بود. نمی دانست در خانه چه خبر است ولی احساس بدی داشت.
 ن آن