این شعر بلند، حاصل سفر شاعر (کاوه گوهرین) و دیدار یک ساله وی از کشور "هلند "است ;یعنی سرزمین "ون گوگ "که هلندی ها از او به نام "وینسنت "یاد  می کنند .در بخشی از این شعر می خوانیم :وینسنت /!به میهمانی سرزمین تو  آمده ام/ دریغا نیستی/ تا در آغوشت کشم/ چه می گویم؟/ تو هستی/ تو با هر  باران می باری/ با ابرها کوچ می کنی .../...